Renta planistyczna lub inaczej opłata planistyczna jest jednorazową opłatą wnoszoną z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, do którego doszło w skutek uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W artykule wyjaśniamy, kto i w jakiej konkretnie sytuacji może mieć obowiązek wniesienia danej opłaty.  

W jakiej sytuacji pobierana jest opłata planistyczna?

Renta planistyczna to świadczenie pieniężne pobierane przez jednostki samorządu terytorialnego od właścicieli nieruchomości, a także od użytkowników wieczystych. Opłata ta obowiązuje właścicieli wówczas, gdy zmiany wprowadzone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego spowodowały wzrost wartości nieruchomości. Uchwała o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa bowiem przeznaczenie i sposób zagospodarowania terenu na obszarze miasta lub gminy. Na skutek zmiany uchwały może dojść np. do sytuacji, gdzie działka rolna zostaje przeobrażona w nieruchomość inwestycyjną.

Renta planistyczna dotyczy jednak tylko tych właścicieli, którzy zdecydowali się na sprzedaż nieruchomości przed upływem 5 lat od wejścia w życie uchwały lub zmiany niniejszego planu. Należy wiedzieć, że wejście w życie uchwały następuje po upływie 30 dni od ogłoszenia jej w dzienniku urzędowym województwa, a więc nie de facto w dniu jej przegłosowania przez radnych.  

Jaka może być wysokość renty planistycznej?

Wysokość renty planistycznej ustalana jest indywidualnie dla każdej nieruchomości i zależy od różnicy między wartością nieruchomości przed i po zmianie przeznaczenia terenu. Przepisy określają jasno, że wysokość opłaty nie może wynosić 0 proc., ale także nie może przekroczyć 30 proc. wzrostu wartości nieruchomości. Natomiast wartość nieruchomości po uchwaleniu lub zmianie planu zagospodarowania przestrzennego ustala się na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego. Operat ma wartość dokumentu urzędowego i jest wiarygodną podstawą do ustalenia wysokości opłaty.